Τα κτήματα

Τα κτήματα των Τουρκολεκαίων απλώνονται σε μεγάλη έκταση, σε μια ακτίνα 10 χιλιομέτρων γύρω από το χωριό, μέχρι το Καμποχώρι και το Γαρδίκι. Παρακάτω γράφουμε αρκετές απο τις περιοχές και, – για όσες υπάρχουν πληροφορίες – ,την ρίζα του ονόματος ή την  ιστορία  τους.

Παλιολήνια

Μέσα στο χωριό, το σταυροδρόμι προς Κάναλο, Νικηταρά και Στενό

Κάναλος

Η παλιά βρύση, από όπου έπαιρναν νερό για να πιούν και για τις δουλειές του σπιτιού. Η παλιά βρύση αριστερά και δεξιά είχε 2 μεγάλους κορύτους για να πίνουν νερό τα ζώα και στο κέντρο μια μικρή γούρνα για να πίνουν νερό οι άνθρωποι.

Καστανόλογγος

Η πλαγιά του βουνού στην έξοδο του χωριού προς το Στενό, αριστερά πάνω απο τον Κάναλο, όπου φύτρωναν γιγάντιες καστανιές. Δυστυχώς τα περισσότερα απο αυτά τα δέντρα κάηκαν στις πυρκαγιές του 2007.

Βενετιά

Περιοχή που πήρε το όνομά της από τον Βενέτη, μια από τις οικογένειες από το Ρουπάκι. Βρίσκεται κάτω απο το Κοντοβούνι και σήμερα έχει χτήματα με καρυδιές.

Μπουρτέϊκα

Βύθισμα

Πριν την αμπάρα υπάρχει στο έδαφος μια τρύπα που βυθίζονται τα νερά και απο εκεί βγαίνουν,- όπως λέγεται-, στον Άγιο Φλώρο.  Η παράδοση λέει πώς κάποτε οι χωριάτες ρίξανε στην τρύπα στο Βύθισμα ένα κεφάλι από τραγί, που βγήκε στον Άγιο Φλώρο.

Σε αυτή την τρύπα λέγεται επίσης ότι αγωνίζονταν στο πήδημα τα παληκάρια του χωριού και ο Νικηταράς.  Μάλιστα κάποτε που οι Τούρκοι παραμόνεψαν να τον πιάσουν αυτός πήδηξε την τρύπα και μετά τρέχοντας ανέβηκε το βουνό και τον χάσανε.

Στενό

Αρχαίο πέρασμα Μεσσηνίων για την Σπάρτη. Καταλήγει στο Κάστρο της Ωριάς

Αμπάρα

Σιδερένια πόρτα εισόδου και εξόδου από την Λάκα στο Στενό και αντίστροφα.

Στις  αρχές του περασμένου αιώνα, στο Στενό, στο πιο στενό σημείο προσέγγισης των 2 απέναντι βουνών  Κοντοβούνι και Καταβοθροβούνι,  οι κάτοικοι έχτισαν με προσωπική εργασία μια ψηλή λιθόκτιστη μάντρα ύψους 1.5 μέτρου και μήκους περίπου 200 μέτρων, ώστε να χωρίσουν  στα 2 την περιοχή. Κάθε χρονιά μετά τον θέρο, άφηναν τα χοντρά ζώα να βόσκουν ελεύθερα τις θερισμένες καλαμιές  κάτω ή πάνω από την αμπάρα, ώστε να προστατεύονται τα καλαμπόκια  και τα αραποσίτια που είχαν φυτευτεί από την άλλη πλευρά, μέχρι να θεριστούν.

Ο τοίχος που είχε γκρεμιστεί ανακατασκευάστηκε μερικώς  το 2004-2005..

Σήμερα πιά δεν χρησιμοποιείται μιας και η καλλιέργεια σιτηρών έχει αισθητά περιοριστεί.

Γραμμένη Πέτρα

Ήταν μια πέτρα όπου λεγόταν ότι υπήρχε κρυμμένος θησαυρός, εξ’ ου και το όνομα «Γραμμένη».

Ο Θρύλος λέει ότι ο Νικηταράς ο Τρίγκας και άλλος ένας αγωνιστής έκαναν αγώνες δρόμου μεταξύ τους με σημείο τερματισμού την Πέτρα, ήταν όμως τόσο γρήγοροι και οι 3, που έφταναν και ανέβαιναν στην Πέτρα ταυτόχρονα.

Η πέτρα δεν υπάρχει σήμερα, μιας και την έσπασαν για να πάρουν πέτρες να χτίσουν  το νέο σχολείο.

Πουλέϊκο  

Σγατζέικο

Τουρλίτσα

Χαλικουργιό

Πουρνάρες- Δεξαμενή

Μεγάλα πουρνάρια που υπήρχαν από παλιά κοντά στην δεξαμενή.  Σήμερα υπάρχουν επίσης αλλά νεαρότερα δέντρα.

Λούτσα

Αρμακάς

Το συγκεκριμένο κτήμα έχει καλό σκληρό χώμα που μπορεί να το χρησιμοποιήσεις για οικοδομή,  να το κάνεις δηλαδή έρμα—άρμα.

Πηγάδι (του Ίσαρη – από το Ισίδωρος)

Πολύ παλιό πηγάδι άγνωστο από πότε.

Παλιοκάλυβα

Βρίσκευται στα δεξιά στον δρόμο όπως κατεβαίνουμε το Στενό, εκεί που τώρα υπάρχει ένα μικρό νταμάρι απ΄όπου παίρνουμε τον άμμο.

Σαρέϊκο  

Η ονομασία είναι πάλι από τον Ίσαρη που είχε εκεί χτήματα. Η προφορική παράδοση λέει ότι τα παιδιά του Ίσαρη αλώνιζαν αλλά δεν ήξεραν να “γυρίσουν” το αλώνι (να ανακατέψουν δηλαδή τα στάχυα). Επειδή δεν τα κατάφερναν λοιπόν θύμωσαν και κάψανε το αλώνι.

Του καλόγερου το πουρνάρι

Λαγκάδες

Κουλούρες

Πιο πάνω από τις Λαγκάδες κάτω από  το βουνό Κουλούρα. Εκεί σήμερα βρίσκονται τα ερείπια από το  καλύβι του Ταχυδρόμου.

Τρύπια σπηλιά – στις Λαγκάδες

Βράχοι

Σπηλιά του Τολμαίου

Λίγο πριν την στροφή για το Κάστρο της Ωριάς, προσβάσιμη απο μονοπάτι. Παλιό καταφύγιο κλεφτών στην σύγχρονη εποχή εχρησιμοποιείτο για μαντρί

Του Καραδήμα η Λάκκα

Καρά – δήμας = Ένας Δημόπουλος. Καρά Δήμος = Ο μαύρος Δήμος,  δηλαδή  μελαχροινός – μαυριδερός  κάτοικος της περιοχής.

Γαρδίκι

Η περιοχή κάτω απο το Κάστρο της Ωριάς. Εκεί οι Τουρκολεκαίοι έχουν χτήματα με ελιές.

Καταβοθροβούνι,  Κορομηλιές,  και ο Μέγας Κάμπος

Στρουγγίτσα

Λαγκάδες

Περιοχή πίσω απο τον Καστανόλογγο, όπου υπάρχουν αμπέλια

Πισαμπέλια

Καταβοθρίτσα

Καταβόθρα

Περιοχή πάνω από την οποία υψώνεται το Καταβοθροβούνι.

Εδώ, στην ρίζα του βουνού υπάρχει μια τρύπα όπου μπορεί κανείς να ακούσει το υπόγειο ποτάμι που λένε ότι βγαίνει στο χωριό Πήδημα της Μεσσηνίας.

Καταβοθροβούνι

Παπαδολέϊκα – Αη Γιάννης – Μετόχι

Σκάλα- Σκαλόρεμμα

Συρρακέϊκα

Συνοικισμός, για την προέλευση του οποίου  η παράδοση έχει αρκετές διαφορετικές εκδοχές .

Η επικρατέστερη  λέει ότι ο πρώτος οικιστής του οικισμού  ήταν ο Γεώργιος Συρράκος,- από το Συρράκο της Ηπείρου-, που όντας  φυγόδικος  βρήκε καταφύγιο στην Πελοπόννησο στις αρχές του 18^ου αιώνα.

Μια άλλη εκδοχή λέει ότι ένας σαμαρτζής από την Λειβαδιά σκότωσε κάποιον Έλληνα πελάτη του και κατέφυγε εδώ για να αποφύγει την τιμωρία. Έχτισε  ένα σπιτάκι, παντρεύτηκε μια γυναίκα απ’ τον Άκοβο, έκανε οικογένεια και ασκούσε το επάγγελμα του σαγματοποιού στα γύρω χωριά.

Μια τρίτη εκδοχή αναφέρει πως 3 αδέλφια φυγόδικοι από την Σύρο, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο χωριό Παλιοβρωμόβρυση, στην περιοχή που και σήμερα ονομάζεται Συρρακοράχη και αργότερα μετεγκαταστάθηκαν στα Συρρακέϊκα.

 Ο συνοικισμός εγκαταλείφθηκε μεταξύ 1950-60 και οι κάτοικοί του μεταφέρθηκαν στο Τουρκολέκα, όπου ακόμα και σήμερα αναφέρονται σαν «Συρρακαίοι».

Μαντρινιά —Αγιος  Δημήτρης –  Μπουρκουνέσι—  Αγιοι Θόδωροι,  

Κατουφτέρη, Φτέρη

Από την οικογένεια του  Φτέρη από το Ρουπάκι,

Κοντοβούνι, Φτέρη

Πάλι από την οικογένεια Φτέρη από το Ρουπάκι

 Προφήτης Ηλίας

Αη Γιώργης  

Λαφοβούνι

Γιορτορόγγι

Κατά τον Αντώνη Παναγιωτόπουλο η ονομασία προέρχεται από το όνομα Γκέρης = οικογένεια από Ρουπάκι,  του Γκέρη το ρόγγι. Μια παλαιότερη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από  του γέρου το ρόγγι.

Γρανίτσα, Βυσσωτά,

Πετρωτά, Καμίνια , Μεστιάνικα, Καταφύγια,  Γύρα