Έχει ειπωθεί ότι «μόνη πατρίδα μας τα παιδικά μας χρόνια!». Μεγάλη αλήθεια, ας το παραδεχθούμε! Ας τα αναβιώνουμε, λοιπόν, όσο και όταν μπορούμε. Όχι για παλιμπαιδισμό, θα ήταν αστείο, αλλά για μια βαθύτερη ανάγκη της ίδιας μας της ύπαρξης.
Το πανηγύρι του χωριού, η ανάβαση στον Άη Λια, η … κατάβαση στον Άη Δημήτρη, μια βόλτα στη Βρυσούλα, στο Κούτσουρο, στη Φτέρη, στο Ρουπάκι, στον Κάναλο, στο Πηγάδι, στα Δέντρα, στην Αρβανιτόλακκα, στα Καταφύγια, στα Μεστιάνικα, στο Στενό και σε τόσα άλλα αγαπημένα -και πλούσια σε μνήμες- μέρη ας είναι η καταφυγή μας, διώχνοντας από πάνω μας την ένταση του… πολιτισμού, βοηθώντας μας να ανεβούμε λίγο ψηλότερα…, όπως θα έλεγε και ο ποιητής.
Χριστίνα Γ. Πετροπούλου
Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων Α΄ Δ/νσης Αθήνας
|